Een combinatie van weerbericht, lawinebericht, rijafstand en beschikbare plaats brengt me bij de start van het seizoen tot tweemaal toe in Vorarlberg.
Bregenzerwald
Het was een tijdje geleden maar eindelijk kan ik midden december nog eens met Koen op stap.
De voorspellingen op korte en middellange termijn zijn niet fameus. Voor de paar dagen die we hebben vallen Zwitserland en Frankrijk uit de boot: té veel sneeuw op té korte tijd… en daarna vrij warme temperaturen.
Een dag voor vertrek kiezen we voor het westen van Oostenrijk. Daar profiteren ze nog een beetje mee van de W-stroming, het zou er volgens de laatste info iets langer koud(er) blijven, bovendien is het niet te ver rijden.
Schröcken – in het Bregenzerwald – vormt de uitvalsbasis voor de eerste tochten van het seizoen. De combinatie van verse sneeuw en stevige wind zorgt voor behoorlijk wat lawinegevaar: een stevige drie.
Mijn oorspronkelijke plannen laat ik snel varen. De streek is me gelukkig niet onbekend. Ik opteer dan ook voor een aantal zaken waarmee ik vertrouwd ben… en die voor Koen nog onbekend terrein zijn.
In de dagen die volgen trekken we de eerste sporen en leggen de eerste bochten in de omgeving van Damüls, Schoppernau en Warth. Op onder andere de Güntle Spitze en de Höferspitze zijn we werkelijk de eersten van het seizoen.
Een krachtige Föhn – met temperaturen tot 18° in het dal en storm op hoogte – dwingt ons een dag sneller huiswaarts te keren. In Andelsbuch gaan we nog even langs bij mijn makker Helmut. Na een leuke babbel met koffie en verse kerstkoekjes vatten we de terugrit aan.
Montafon
Rond de jaarwisseling staat een weekje met Els op het programma. Ik zorg voor een comfortabel pension in Schruns (Montafon), een culinair oudejaarsdiner, een wellnessavondje in een “chique spel” … en de zon is alle dagen van de partij.
Met andere woorden mijn lieve partner is in opperbeste stemming en gunt me mijn tochtjes. Zelfs als ik aandring – (niet te hevig maar toch) – om wat mee te gaan skiën luidt het: “Ga jij maar wat stappen, die drukte aan liften en pistes is echt niks voor u !”.
Met dank profiteer en geniet ik er dan ook volle bak van. Op vijf dagen tijd leg ik zowat 8.000 hoogtemeters af in Rätikon, Gargellen, Silbertal, Silvretta…
In de vroege namiddag tracht ik telkens in het gebied te zijn waar Els op haar latten vertoeft. Na een stevige tocht met vrouwlief op een terrasje in de zon of in een typische Stube genieten van een Strüdel of Sachertorte of Kirschtorte of… Wat wil een mens nog meer?
Vlak voor onze komst valt er op hoogte voldoende verse sneeuw. Er is de ganse week vrijwel geen wolkje te bespeuren. Zoals aangehaald schijnt de zon alle dagen maar ze is deze periode lang niet krachtig genoeg om de sneeuw te transformeren.
Vanaf 1.500 en zeker boven de 1.800 blijft de sneeuw dan ook de ganse week lekker los. En ondanks de drukte is het volgens Els ook op de pistes aangenaam vertoeven.
Niet enkel in de skigebieden is het pokkendruk. Rond nieuwjaar is er ook op een aantal klassieke toerskitochten heel wat beweging. Toerskiën is op standaardtochten en langs de piste echt een massasport geworden… jammer maar helaas.
Voor mij is “three already a crowd” dus ga ik op zoek naar eenzamere doelen. Gelukkig weet ik die nog vaak te vinden. Kleine tip: kies voor langere tochten, met een stevige vlakke aanloop, redelijk wat hoogtemeters, met wat technische stukken en/of steilere afdalingen. Resultaat: vier van de vijf dagen quasi moederziel alleen…
?