Net als andere jaren start na de grote vakantie de “zoektocht” voor onze gezinsvakantie tijdens de kerst/nieuwjaarsperiode. Hierbij houden we zowel de mogelijkheden tot toeren, pisteskiën als Variantenfahren – “Freeriden klinkt zo 2013 ;-)” – voor ogen.

De keuze valt deze keer op Fieberbrunn. De skipas Schneewinkel verzamelt enkele leuke skigebiedjes : Sankt-Johan, Fieberbrunn, Waidring. De Kitzbüheler Alpen herbergen een massa mooie toerskibergen. En Fieberbrunn zelf biedt aardig wat mogelijkheden op en naast de piste.

Eén ding heb je echter niet in de hand… de weers- en sneeuwomstandigheden. Buiten de piste is er niet veel te rapen. Of juist wel… maar geen sneeuw.

Gelukkig kent een Tiroler het één en ander van pistepreparatie én heeft de regio begin december toch aardig wat sneeuw gekregen. M.a.w. op de pistes is het best aangenaam vertoeven. De föhnomstandigheden zorgen voor aangenaam en zonnig weer. De temperaturen en de pistes geven ons veeleer een paas- dan kerstgevoel.

 

Op stap

In de Kitzbüheler Alpen ben ik zowat “kind aan huis”. Kennis van het gebied biedt ons de mogelijkheid om ook in deze “mindere” sneeuwomstandigheden leuke tochten/beklimmingen uit te zoeken.

Hoewel mindere omstandigheden… als geboren optimist bestaan er voor mij in de winter (nauwelijks) slechte omstandigheden. Ofwel sneeuwt het… ofwel schijnt de zon. En de dagen dat het ’s nachts sneeuwt en overdag zonnig is… die beschouw ik als pure winst.

Met Ruben trek ik er enkele halve en hele dagen op uit. De Sonnspitze 2.062 m gaat als eerste voor de bijl. Een mooie afwisselende tocht die start langs een sneeuwzekere , schaduwrijke “Rodelbahn”. De afdaling – van top tot auto – biedt verrassend veel skiplezier.
Aan de noordzijde zijn – weliswaar op hoogte – de sneeuwkristallen mooi opgebouwd. Nu lekker om in te skiën… maar bij verse sneeuwval een gevaarlijk glijlaag!

Op mijn ééntje trek ik een dag later richting Wildsee. Op de graat tussen Seenieder 1.993 m en Wildseeloder 2.118 m ontwaar ik een mooi, smal, steil NO-gericht couloir. De sneeuwomstandigheden zijn niet top maar nog best OK te noemen.

 

Föhn

Terwijl de Föhn het in het dal aangenaam en zacht maakt, veroorzaakt diezelfde wind op toppen en kammen rukwinden met snelheden tot 150 km/h. Onnodig te zeggen wat dit met de sneeuw doet.

Op plaatsen stijgt het lawinegevaar snel naar drie. Gelukkig zijn deze plaatsen relatief makkelijk te herkennen. Met Ruben plan ik dan ook een mooie leerrijke tocht.

Vanuit Oberaurach trekken we naar het Oberreiterjoch. Een vrij dikke omgewaaide boom verspert het traject; overduidelijk het gevolg van de Föhn. In de natuur zijn duidelijk tekenen van “Schneeverfrachtung” waar te nemen.

Ik toon Ruben kommen en geulen die door driftsneeuw gevuld zijn. Barstjes in het sneewdek en kleine schollen die afbreken vormen visueel zéér interessante leermomenten.

Zoals in het lawinebericht aangehaald zijn de gevaarlijke plaatsen herkenbaar. Al bij al vinden we vrij vlot een veilig traject tot in het Joch. De wind is wat gaan liggen. We opteren om er een mooie overschrijding van te maken. Via het Joch trekken we naar de Saalkogel 2.006 m en vervolgens de Rauber 1.972 m.

Op de top ontmoeten we een man met zijn “hüpsche Tochter” – nietwaar Ruben – , blijkbaar “locals”. Zij zijn langs de Hahnenkampl omhoog gekomen. Het is de eerste maal dat hij Belgische toerskiërs ontmoet. Hij vraagt me hoe ik denk af te dalen. Ik toon hem een O en vervolgens NO-helling die leidt naar de “Forststrasse” richting Oberaurach. De man besluit hetzelfde te doen.

Tijdens onze 1.000 m afdaling vinden we geen 50 meter deftige sneeuw. We moeten er zelfs om lachen… De sneeuwval – voorspeld voor vandaag –  komt wellicht iets later. Hier had ik nochtans een beetje op gerekend  (gegokt, gehoopt,…) om niet enkel een leuke beklimming maar ook een aangename afdaling te hebben… dus niet ;-).

 

Sneeuw

’s Avonds begint het in de vallei eindelijk te regenen. Op hoogte is dit zeker en vast sneeuw. Voor morgen is er mooi weer op komst… de combinatie met een verse laag moet toch iets in petto hebben? Het gevaar neemt zeer zeker ook toe… maar hier – naar mijn inschatting – al bij al binnen de perken.

De typische buitenpiste-afdalingen in Fieberbrunn hebben minstens nog 50 cm sneeuw nodig.  Een nachtelijk laagje van 10 à 20 cm moet “boven” toch mogelijkheden bieden? We nemen ’s morgens de eerste lift en dalen af naar de Wildalm. Hier vellen we aan voor onze eerste beklimming: de Wildseeloder 2.118 m. Via het Wildseeloderhaus, over de Wildsee tot op de graat…  een echt fijne tocht. Het stuk vanaf het skidepot over de besneeuwde graat naar het topkruis geeft de tocht net dat (alpine) extraatje.

We skiën tot aan de Wildalm. Els en Nele kozen voor een dagje Waidring : skiën boven de wolken, onder een stralend zonnetje, op mooie brede pistes met een toefje verse sneeuw. We moeten ons dus zeker niet haasten ;-). Ik stel Ruben voor nogmaals aan te vellen.  Waarom de Platte 1.906 m er niet bijneme?.  Even kijkt hij bedenkelijk…  vrij snel heeft hij het goede stapritme weer gevonden.

Prachtig zicht op de top. Even genieten en dan  nog één lange afdaling.  Met tussenstop in het “Mittelstation” :  eten, drinken, en een Schnaps van de Wirt. Blijkbaar zijn we aan de “Tourengeher”-tafel beland, vandaar de borrel. De tijd dat mijn zoon die liet staan of mij presenteerde, is vervlogen ;-). Over de piste dalen we af tot aan de auto.

De week zit er op. Was het perfect? Neen. Kon het beter? Ja. Hebben we ons geamuseerd ? Wat denk je ;-).

Peter

(meer foto’s: zie facebook … )