De winter die wat aarzelend begint, verloopt de laatste weken – met de nodige ups-and-downs – niet zó slecht. De eerste (short)uitstap rond Kerst (Obertauern) is verre van super maar de tweede – ook van het korte type – midden januari in het Lechtal geeft al wel voorzichtig aan dat « op hoogte » (lees : boven de 1.500 m) de winter zijn intrede heeft gedaan.

Kleinwalsertal

Het seizoen – een beetje in mineur begonnen – krijgt een schitterende doorstart tijdens onze eerste toerskistageweek. Vooraf heb ik de deelnemers « warm » gemaakt met uitspraken als : « sneeuwzeker gebied », « poeder quasi gegarandeerd », « enorm veel mogelijkheden »,….

Twee à drie weken voor vertrek zien de « Alpenwiesen » hier en daar nog groen en ontvang ik de eerste bezorgde mailtjes. Ik loop, ski, toer al lang genoeg in de bergen rond om te weten dat « panic » tot niets leidt. Vroeg of laat komt de stroming wel uit het noordwesten en dan « bang » : volle lading in de « Nordstau-Regionen ». Quod erat demonstrandum : de vier dagen voor het begin van onze stage valt er « gecummuleerd » 120 à 140 cm verse sneeuw.

Het weerzien met mijn Oostenrijkse maat Heli is bijzonder hartelijk. Door agendaproblemen en door het overlijden van mijn vader is het bijna twee jaar geleden dat ik hem nog in levende lijve ontmoet heb. We houden wel voortdurend contact (mail, telefoon ,…) maar dat is toch net anders.

Voor zijn aankomst heb ik met de deelnemers al de nodige (pieps)oefeningen achter de rug. Met Heli bespreek ik eerst het programma en wisselen we wat tochtvoorstellen uit. Daarna overlopen we met de deelnemers het « ideale scenario » van de opleidingsweek.

De week wordt een ware voltreffer : zowel qua sneeuwcondities als qua groep. Tijdens het eerste halve dagje « Variantenfahren » blijkt al snel dat het skitechnisch niveau van de groep bijzonder hoog ligt. In de namiddag merken we dat er ook op conditioneel vlak niet al te veel problemen zullen zijn. En ook belangrijk : het zijn enthousiaste lui, met de juiste spirit en met het nodige gevoel voor humor.

De sneeuwcondities mogen dan wel goed zijn, het lawinegevaar is de ganse week niet te onderschatten. Een defensieve aanpak is aangewezen. Enerzijds beperkt dit onze keuzemogelijkheden maar anderzijds maakt dit de stage bijzonder leerrijk, boeiend en interessant.

Alle dagen maken we een leuke beklimming waarbij we het opleidingsaspect bewust « niet-schools » houden en trachten te integreren in de tochten. Beetje bij beetje laten we het initiatief aan de deelnemers. We waken er wel over dat mooie flanken en afdalingen niet over het hoofd worden gezien ;-).

Achtereenvolgens beklimmen we : Grünhorn, Kuhgeren Spitze, Hehle Kopf plus Ochsenhofer Scharte , Güntlespitze en tenslotte Gamsfuss … Vrijwel steeds leggen we het spoor deels of volledig zelf. En alle dagen, maar echt alle dagen skiën we door onberoerde poedersneeuw naar beneden. « Hey… ik had het toch beloofd hé. »

Om te besluiten : een prachtige week met een fantastische groep.
Meer foto’s op: www.facebook.com/toerski.be

Peter