In de adembenemende omgeving van de Kitzbüheler Alpen vind dit jaar de toerskistage voor beginners plaats, georganiseerd door Peter en Geert (BPA). De deelnemers, waarvan bijna iedereen een absolute debutant, verzamelen zich in het schilderachtige Wildschönau (Auffach) voor een week vol avontuur.

Inskiën en teamspirit

De twee dagen voor het officiële begin van de stage worden ingevuld met het inskiën met de groep. Het vormt een uitstekende gelegenheid voor de deelnemers om elkaar beter te leren kennen en om de ski’s op te warmen voor de avonturen die ons te wachten staan. De sfeer is vanaf het begin uitstekend. Met op zondagavond een plechtige opening en een eerste educatief moment waar we de kans krijgen om de werking van onze lawinebiepers te testen, een essentiële vaardigheid die gedurende de hele week van pas komt.

Dag 1: De eerste stappen in de ongerepte sneeuw

De eerste dag toerskiën start met een iets uitgebreidere test van de biepers, gevolgd door de eerste stapjes met de vellen. Onder leiding van ervaren monitors Peter en Geert verlaat de groep de gebaande paden en duikt de ongerepte natuur in. Ondanks enkele uitdagingen, zoals het leren van de Spitzkehren-techniek, bereiken we met succes de top van Schwaigberghorn. Een lange afdaling volgt, met een hoogteverschil van 1017 meter. Voor velen is dit de eerste keer buiten de piste, wat ondanks enkele valpartijen al snel vertrouwd terrein wordt.

Tijdens de afdaling ontmoeten we enkele herten, waarvan er één een opvallend witte achterkant heeft. Iris, een van de biologen van de groep, identificeert ook het kenmerkende geluid van een zwarte specht. Tijdens de afdaling blijken wij deelnemers de verkeerde richting in te slaan, waardoor we terug een stuk moeten klimmen en leren dat het aanvellen aan het einde van de dag een uitdaging kan zijn. Een simulatie van het zoeken met lawinebiepers, sonderen en het uitgraven van een lawineslachtoffer voltooit onze eerste toerski-ervaring.

’s Avonds nemen we de tijd om de STOP or GO techniek onder de knie te krijgen en maken we samen met Geert en Peter een tochtplanning op basis van het lawine- en weerbericht. Om de avond af te sluiten duiken we nog even de bar in waar we de lokale Schnaps proeven, die helaas niet helemaal in de smaak valt.

Dag 2: Breiteggern en Wildkarspitze – een positieve kentering

Na een welverdiende nachtrust begint de tweede dag met een korte biepstest. Iedereen, fris en goed hersteld, trekt eropuit voor een nieuwe dag vol avontuur. Doorheen de dag vordert de groep beduidend vlotter. Tijdens een lunchpauze bij een alm zorgen we voor voldoende energie. Terwijl de meesten daarvoor een mueslibar of energiereep eten, is Iris vooral blij met haar hardgekookte ei. Lekker!

Onder wisselende omstandigheden met mooie zon en stevige wind op de top, bereikt de groep redelijk snel de eerste piek waardoor we ook een tweede proberen mee te pakken. De skitechniek verbetert merkbaar, vinden de deelnemers, en ook de begeleiding merkt voorzichtig een positieve kentering op ;-). Het zien van een Auerhoen tijdens de afdaling en de Sachertorte en pint achteraf voegen welgekomen extraatjes toe aan deze succesvolle dag.

In de avond geniet de groep van lasagne en een saladebar. De hongerige magen worden gevuld. Daarna volgt weerom de tochtvoorbereiding, waarbij de groep steeds meer inbreng krijgt bij het plannen van de route. De keuze valt deze keer – mede ingegeven door het toegenomen lawinegevaar – op een tocht in een andere vallei.

Dag 3: Uitdagende tocht naar Ramkarkopf

Op de derde dag plannen we de Wiesboden of de Ramkarkopf te beklimmen, mits de sneeuwcondities het toelaten. Levi en Kaat nemen het voortouw bij het sporen en leren al snel hoe zwaar dit is bij uitdagende sneeuwcondities.
Er wordt afgesproken dat de keuze tussen beide toppen wordt genomen op een plek waar we de condities beter kunnen waarnemen. Aangezien deze er beter uitzien op de Ramkarkopf wordt hiervoor gekozen. De groep beklimt gestaag de helling ondanks de stevige wind. Alle leden bereiken de top van de 1200 hm hoge beklimming. Voor het laatste stukje gaan de ski’s uit, aangezien de sneeuw hier voor een groot deel is weggeblazen. Het is een zowel fysiek als mentaal uitdagende dag maar met kracht en doorzetting ronden we dit succesvol af.

’s Avonds sluiten we ontspannend af in de sauna, waar verschillende Kempenaars elkaar beter leren kennen en de ervaringen worden uitgewisseld; een welverdiende afsluiting van een intense dag.

Dag 4: Grosser Beil – Een dag van uitersten

Op de voorlaatste dag plannen we een tocht naar de Gressenstein. De dag begint met regen maar ons vertrek ligt min of meer op hoogte van de sneeuwgrens. Al snel volgt een verrassende opklaring en komt het zonnetje erdoor.
De verse sneeuw en de prachtige omgeving werkt voor iedereen motiverend en we klimmen tot een locatie waar we goed zicht hebben op de Gressenstein. Daar wordt – op aanraden van de leiding – de tocht aangepast omwille van mogelijke lawinerisico’s. Voor het bereiken van de Gressenstein dienen we enkel steile “ingeblazen” passages te overwinnen. We kiezen ervoor om de tocht aan te passen en alvast richting Grosser Beil te stappen.
Na een uitdagende klim met enkele steile stukjes – waar de wind duidelijk minder gespeeld heeft – worden we op de top beloond met een wijds uitzicht, heldere hemel en diepe poedersneeuw. De afdaling in de ongerepte flank is voor alle deelnemers een fijne beloning voor het harde werk.

Na deze prachtige afdaling wacht ons nog een laatste pittig stuk tot aan de auto’s. We moeten enkele keren onze weg zoeken, afdalen langs een smal paadje en enkele natte sneeuwlawines op de bosweg kruisen. Dit alles maakt de dag nog uitdagender maar het zicht op onze prachtige afdaling houdt de motivatie hoog. Vlak voor het eindpunt komt Yves jammerlijk ten val waarbij hij zijn knie forceert.
Na al deze uitdagingen sluiten we de dag af in de après-ski bar waar we genieten van de lokale band die de bar vult met vrolijke deuntjes, begeleid door het karakteristieke geluid van een trekzak (Kempisch voor harmonica).

Dag 5: Joellspitze – De afvalrace

De laatste dag brengt nog een laatste uitdaging met de beklimming van de Joellspitze. Omdat er regen is gevallen tot op redelijke hoogte opteren we om een stuk naar boven te gaan met de skilift. Het is duidelijk dat de fysieke inspanning van de afgelopen dagen zijn tol eist. Yves neemt het zekere voor het onzekere en blijft in het hotel om zijn knie de nodige rust te geven.

De dag ontwikkelt zich tot een ware afvalrace tussen de deelnemers waar uiteindelijk slechts vier deelnemers overblijven. Iris en Raf kiezen ervoor om op de Joellspitze het klimspoor terug te nemen en via het skigebied af te dalen.

Voor de overgebleven deelnemers wacht er nog een memorabele afdaling en een extra klim. De afdaling is er ééntje van het pittige kaliber. Terwijl de rest van de groep de techniek goed onder de knie heeft, krijgt Levi de ski’s nog nauwelijks onder controle in de zware sneeuw. Een beetje onderlinge competitie tussen deelnemers en begeleiders om zo snel mogelijk de flank te beklimmen voegt nog wat extra (in)spanning toe aan de dag.

De dag eindigt met een welverdiende beloning in de vorm van een grote schnitzel en curryworst in een restaurant op de piste; een perfecte “culinaire” afsluiting van deze avontuurlijke week in de Kitzbüheler Alpen.

Een week van uitdaging en overwinningen

Na vijf intense dagen van nieuwe ervaringen, poedersneeuw en papsneeuw, het zonnetje en wat regen voelen alle deelnemers zich voldaan. De ervaringen varieerden van uitdagende tochten, nieuwe technieken en gezellige avonden in de après-ski. De geleerde lessen en de verbeterde vaardigheden zullen ons nog lang bijblijven en we hopen in 2025 nog eens samen op pad te gaan.

Dit stageverslag biedt slechts een glimp van de indrukken die we hebben opgedaan tijdens de toerskistage. We willen graag Peter en Geert bedanken voor deze onvergetelijke ervaring.

Tekst: Levi Aerts
Foto’s: Peter Vanhoof