De eerste toerskistage van het seizoen vond plaats in Lungau. Het dorpje Tweng, ten zuiden van Obertauern, vormde de vertrekbasis voor een leerrijke week waarbij voornamelijk de N/NW – wind en de daarmee gepaard gaande driftsneeuw centraal stonden. 

Voeten 

Na de gedwongen annulering in 2021, om de alom gekende redenen, verwelkom ik zondag in de late namiddag Frans, Herman, Eddy, Guy en Nick. Om maandag onmiddellijk uit de startblokken te kunnen schieten verkies ik ervoor om de basisbeginselen van het werken met LVS-apparaat nog voor het avondeten te behandelen. 

Bij de check van het materiaal (ski’s, vellen, schoenen…) vrees ik voor de nodige voetproblemen. Vrijwel alle deelnemers hebben uit de verhuur schoenen bij die veeleer op het skiën gericht zijn dan op het stappen.  En ik dacht dat ik daar vooraf voldoende op gewezen had… niet dus?

Dit helpt hen gegarandeerd tijdens de afdaling maar staat ook garant voor de nodige blaarvorming. Met een bijna freeride-schoen kan je wel eens een uurtje stappen maar geen 3 à 4 uren… en zeker geen vijf dagen na elkaar.  

Uit bezorgdheid raad ik iedereen aan om probleemzones preventief af te plakken met tape. Zodra ze bij het stappen iets voelen dienen ze onmiddellijk in te grijpen. Hier en daar werkt mijn advies maar voor Eddy is het na drie dagen quasi ondraaglijk om nog verder te doen. 

Wind 

Na een prima start aan het begin van de winter heeft de regio (Lungau) de laatste tijd een beetje pech gekend met de sneeuwval. De zware dump na de klassieke kerstdooi – die in het oosten gelukkig niet te extreem was – bleef in Oostenrijk beperkt tot het westelijk gedeelte (Vorarlberg). De daaropvolgende sneeuwval viel dan weer iets te oostelijk uit. 

De situatie aan de noordkant van Obertauern is qua sneeuwval duidelijk beter dan aan de zuidkant. Aan de zuidzijde daarentegen is de zon wat meer van de partij… maar ook de stevige Nordföhn. Als toerskiër moet je het doen met de omstandigheden die zich aanbieden.  Wie zoekt die vindt ;-).

We maken tochten aan de noordkant, aan de zuidkant en op de pas zelf. Ook een uitstapje naar het gebied van Zederhaus is erbij. Ondanks de ogenschijnlijk niet optimale omstandigheden vinden we voor pakweg 80 % van onze afdalingen prima tot zelfs heerlijke sneeuw. Zou ik er dan toch iets van kennen? 

Naast het tocht- en skiplezier mag het opleidingsgedeelte niet ontbreken. Afhankelijk van de vraag en de interesse van mijn tochtgenoten speel ik hier flexibel op in. Natuurlijk word je – en gelukkig maar – op één week tijd niet met alle mogelijke problemen geconfronteerd.  

Het grootste gevaar – stevige wind en de aanmaak van driftsneeuwplaten – is volop aanwezig. Vrijwel alle klassieke signalen kunnen we in het terrein waarnemen. Gelukkig zijn deze plaatsen met de nodige ervaring te mijden zodat het tochtplezier er niet onder te lijden heeft. 

Uit de fijne reacties die ik mocht ontvangen durf ik te concluderen dat niet alleen ik het een geslaagde week vond. Nogmaals bedankt aan iedereen voor de inzet, het (pijnlijke) doorzettingsvermogen en het gezelschap.

En nu weer even aan het werk vooraleer we naar de Brenner-regio trekken ;-).