Prelude

 

Onze toerskistages verlopen gebruikelijk van zaterdag tot zaterdag. Vanwege logistieke problemen starten we deze keer op zondagavond. De meeste deelnemers opteren om iets vroeger daar te zijn. Om nog wat “in te skiën” en te wennen aan het materiaal. Met Tina, Geert en Maarten vertrek ik op vrijdag.

Zaterdag skiën we wat buiten-de-piste in het skigebied Juwel. Na de middag trek ik met de vellen op stap om me een beeld te vormen van de sneeuwcondities. In de omgeving van de Joelspitze doe ik een Z- , een O- en een N-gerichte afdaling.

Op zondag hebben we met Katrijn, Philippe en Gunther afgesproken in Westendorf. Op hoogte heeft het flink bijgesneeuwd. Rond de Fleiding vind ik enkele mooie flanken. Vrijwel de ganse dag amuseren we ons in de onverspoorde poeder. Eén ferme donder op de feestvreugde… : op de piste komt Tina ongelukkig ten val. Resultaat: afgescheurde kruisband ;-(.

 

Gasthof Steinberg

 

Maandagochtend rendez-vous met Andy. Samen met hem (bege)leid ik deze toerenweek. Via mail en telefoon werd we het programma al een beetje doorgenomen. De omstandigheden dwingen ons deze planning voortdurend bij te sturen. Dankzij de verse sneeuw en hetgeen er nog op komst is, zijn de condities in het Windautal meer dan OK… alvast véél beter dan sommigen onder ons gevreesd hadden. Een aantal dagen kunnen we ons hier zeker amuseren.

We starten met een “Schülungstour” richting Hintenkarscharte. Na een LVS-introductie gaan we op pad. Onderweg besteden we vooral aandacht aan staptechniek (Spitzenkehre etc.) en “Lawinenbildende”- factoren.

Aan de Scheibenschlagalm houden we – naast een middagbreak – een uitgebreide LVS-oefening. De verschillen tussen 1-, 2-, en 3-antennenapparaten komen hier duidelijk aan de oppervlakte.

Na de oefening stappen we nog een heel stuk verder tot de wind ons tot rechtsomkeer dwingt.

 

Verspreid over twee avonden houd ik een introductie in risicomanagement met behulp van “Stop-or-go”.

De volgende dagen beklimmen we Steinberg, Wiesboden, Ramkarkopf en Steinbergstein. Hier en daar met onze gekende “Zwischenabfahrten” 😉 . En bijna steeds vinden we “fijne” sneeuw.

 

Op zoek naar de perfecte sneeuw

 

Op basis van de voorspellingen kunnen we aan het begin van de stageweek al inschatten dat midden van de week “het vet stilaan van de soep zal zijn” in het Windautal. Andy lanceert het idee van een tocht in de Wilder Kaiser. Zelf opper ik de mogelijkheden van tochten vanuit Westendorf en/of Kelchsau.

Met de “Alpenrosebahn” nemen we donderdag  een “Bergfahrt” en dalen onder het Brechhornhaus af “ins Gelände”.

Daar splitsen we voor de tweede keer deze week de groep in twee. Andy doet een iets kortere tocht aan de noordkant van de Brechhorn. Zelf neem ik Geert, Gunter, Sven en Philippe mee op pad voor de langere Floch – Brechhorn – Runde.

Dit is de eerste tocht waarbij het lawinegevaar “echt” een thema is. De hevige rukwinden zorgen nu ook in de Kitzbüheler Alpen – zeker op en rond 2.000 m – voor het nodige gevaar. Tot hiertoe viel het gevaar – zeker in vergelijking met andere regio’s in Tirol – best mee. Met de nodige ervaring waren de typische “Triebschnee”-plaatsen vlot te herkennen en makkelijk te omzeilen.

Met de Floch en de Brechhorn beklimmen we twee mooie toppen. De rukwinden en de koude op de flank naar de Brechhorn geven het geheel “extreme touch”. De twee afdalingen die we onszelf schenken rechtvaardigen de geleverde inspanningen.

In het Brechhornhaus treffen we de andere groep. Andy regelt met de Wirt een taxisleepvaart achter een sneeuwscooter … dikke fun verzekerd. Daarna volgen: een lange afdaling, een frisse pint en een busritje tot aan de auto’s.

Na lang onderhandelen krijgen we (eindelijk) ontbijt om 6.30h. Om 8.30 h hebben we vrijdag afgesproken in Griesenau, aan de noordkant van de Wilder Kaiser . Voor leken is het bijna onbegrijpelijk dat er tussen deze rotsbergen en –torens skiafdalingen mogelijk zijn.

In het weekend is het hier – zeker bij goede omstandigheden – een trekpleister voor locals en “Steilwandfahrer”. Nu hebben we de vallei vrijwel voor ons alleen. Door een stuk bos stappen we tot boven de boomgrens. Van hieruit gaat het in constante stijging tot in het Griesnerkar.

In de zomer is dit een eldorado voor alpine rotsklimmers. In de winter biedt dit keteldal enkele steile Rinnen tussen de 40° en de 50°. Deze couloirs zijn allesbehalve terrein voor een “normale” basisstage. Maar dit jaar beschikken we niet enkel over een conditioneel sterke groep… er zijn ook een paar prima skiërs bij. En ook de anderen komen in dit prachtig kader ruimschoots aan hun trekken.

Aan de Fritz-Pflaum-Hütte is het puur genieten. Het Griesnerkar : voor iedereen de kers op de taart !

Voor zaterdag zijn er temperaturen tot 18° voorspeld in de Innvallei. Aan de noordkant van de Alpen is het een voortdurende afwisseling van kleine ZW-frontjes en Föhnwetter. Onderaan is de sneeuw weer verdwenen en doet alles meer aan lente dan aan zomer denken.

Vanuit Kelchsau nemen we de lift en stappen naar de Feldalphorn. Daar dalen we af naar Wildschonau (Schwarzenau) en vellen weer aan. Boven maken we op een interessante plaats een nog interessanter sneeuwprofiel. Hiermee ronden we onze “lawinescholing” af en wordt veel van wat werd geleerd  – uit de lawineberichten, tijdens onze tochten,… –  aanschouwelijk(er) gemaakt.

Een laatste boeiende en leuke afdaling brengt ons weer in het skigebied. Onder een heerlijk lentezonnetje… met Bier, Kaffee und Kuchen ronden we de week in schoonheid af.

Bedankt aan alle deelnemers voor hun inzet, motivatie en interesse.

 

Voor meer beelden van deze week : kijk op de facebookpagina van toerski.be.

Peter