Na een geslaagd weekendje aan het Lucknerhaus – met o.a. de beklimming van de Gross Glockner – verlaat ik Kals. Een klein uurtje later sta ik Sant-Jakob in Defereggen; de uitvalsbasis voor de tweede BPA-toerskistage van het seizoen.
Na het inchecken wacht ik op de deelnemers. Ze zijn met z’n allen een dagje gaan inskiën op de piste.
Ik maak van de vrije tijd gebruik om de tochtmogelijkheden te overlopen. De oorspronkelijke plannen dienen immers een beetje worden bijgestuurd. In de Hohe Tauern lag al minder sneeuw dan ik verwacht had. Hier is het nog iets poverder gesteld.
Gelukkig is de Staller Sattel niet veraf. Deze bergpas biedt in de zomer een alternatieve doorgang van Ost- naar Süd-Tirol. In de winter is de pas weliswaar gesloten maar met de auto geraak je langs Oostenrijkse zijde bijna tot op pashoogte.
Op ca. 2.000 meter biedt zich daar niet enkel een langlaufparadijs aan maar ook een resem mooie, sneeuwzekere toerskitochten.
In de late namiddag behandel ik met de deelnemers uitgebreid de basis van werken met LVS, pieps en schop. Morgen kunnen we dan direct op pad met de vellen.
Andy arriveert maandagochtend. Vanuit Ellmau kost hem dit normaal 1 ½ h. Op de Felbertauern wordt hij door sneeuwval en LKW’s wat opgehouden. Het is een leuk weerzien. Ik informeer hoe het met “Vati und Mutti” gaat.
Hop… klaarmaken en wegwezen… De groep heb ik gisterenavond al voorzichtig duidelijk gemaakt dat met de heersende sneeuwomstandigheden en met het voorspelde weer “mooie afdalingen” eerder uitzondering dan regel zullen zijn.
Gelukkig zit ik met een bende echte bergmensen. Mensen die weten dat je het in de bergen moet stellen met de mogelijkheden die zich aanbieden. Bovendien lijken het me ook allemaal geïnteresseerde en leergierige deelnemers. Dit biedt Andy en mij de gelegenheid hier en daar wat meer stil te staan bij lawinekunde.
De sneeuw is dan wel niet van de beste kwaliteit, het is wel …euh… laten we zeggen boeiende sneeuw. Op het vlak van risicomanagement wordt ons – met uitzondering van Nassschnee – alles aangeboden: Neuschnee-, Triebschnee- en Altschneerisico’s.
Alle windtekens zijn voorhanden: Wellen, Dünen, Kometenschweifen, Wächte,… Ook “Lockerschnee”-lawines en “Wumm”-geluiden komen aan bod. Superinteressant allemaal !
Woensdag moet Andy een dag passen o.w.v. een griepje. Niet enkel Andy wordt getroffen. In de loop van de week dienen zowel Daniël, Tom als Roel noodgedwongen een dagje aan de kant te blijven.
De dag dat ik de bende alleen mee op pad heb, maken we – na onze beklimming – een sneeuwprofiel plus sneeuwtest. De ganse winter wordt in lawineberichten gewaarschuwd voor de problemen die zich “her en der” binnenin de sneeuwlaag situeren.
De laatste jaren ben ik sterk voorstander van de ECT-test. Zowel tijdens stages als tijdens mijn privé-uitstapjes hanteer ik die. Deze Extended Column Test is minder tijdrovend dan een klassieke Rutschblocktest. De gevolgtrekkingen zijn echter gelijkwaardig. En in tegenstelling tot een simpele CT-test of KO-test zijn ze correcter.
Ik wijs de deelnemers er wel op dat een “losstaande test” op zich weinig betekenisvol is. Maar dat het ons in het geheel van de verzamelde informatie (weerbericht, lawinebericht, eigen waarnemingen,…) wel wat extra biedt.
Het is bovendien een dankbaar instrument om beter inzicht te krijgen in de info die het lawinebericht levert.
De test die we uitvoeren doet iedereen effe schrikken. Het resultaat: ECTP 7@92… Om niet te technisch te worden: na 7 slagen uit de losse pols breekt de sneeuw. Bij de 8ste slag plant de breuk zich verder over de ganse blok (P= propagation). Hiermee wordt zéér aanschouwelijk wat het lawinebericht bedoelt met Altschnee-probleem.
In de loop van de week maken we tochten naar de Innerrodelgunge, de Croda Rossa, de Hinterbergkofel, de Kahorn en richting Jägerscharte. O.w.v. het lawinegevaar kiezen we bij deze laatste vlak voor de Scharte voor een variante.
Ik had de deelnemers voor deze speciale editie – de 25ste toerskistage die ik (bege)leidde en organiseerde – graag iets meer skiplezier aangeboden. Maar de boeiende omstandigheden, het enthousiasme en de oprechte interesse van de deelnemers maakten het alsnog tot een m.i. zeer geslaagde week.
In naam van Andy en mezelf: bedankt Evelien, Roosje, Koen, Roy, Gert, Tom, Daniel en Roel….